Ervarend leren
Sociaal emotioneel leren door te ervaren
Daar zitten we weer bij elkaar aan tafel, 3 tieners (15,16 en 17) en ikzelf.
Twee weken geleden hadden we een sessie over zelfwaardering waarbij ze zichzelf respectievelijk een -1, 3 en 5 gaven (van 10). Het vinden van kwaliteiten voor zichzelf vonden ze mega moeilijk, maar ze hadden totaal geen moeite om elkaar een paar prachtige kwaliteiten toe te kennen en deze hardop op te lezen voor elkaar (en wat zag je degene voor wie dit was glunderen!).
Een van de jongeren maakt ook meteen de link naar de oefening van de eerste sessie, waarbij het duidelijk werd hoe iedereen anders naar een situatie kijkt en je dus nooit weet hoe iemand denkt en/of wat de ander opvalt; “Jij zegt dat je alleen maar met jezelf bezig bent vaak en geen goede vriendin bent, maar ik vind juist dat je elke keer ontzettend met mij mee denkt en mij helpt als ik iets lastig vind”. Fantastisch dit ervarend leren en als ze dit ook kunnen koppelen.
Focus
Vandaag hebben we het over “focus”. Dat waar je je aandacht aan geeft is hetgeen dat je uitvergroot en als je je teveel richt op dat wat er niet okay is, dan kan dit ervoor zorgen dat je dingen niet doet die je eigenlijk heel graag WEL zou willen doen.
Aandacht geven
We doen een mooie oefening waarbij ik vraag of ze eens hun aandacht willen leggen op het geluid van de airconditioning (niemand had dat ding nog opgemerkt). “Pfff wat een herrie” zegt er 1. “Nou, lekker dan, nu kan ik me de rest van deze sessie dus niet meer concentreren”. Het kost hen even wat moeite om daarna de focus te verleggen als ik hen vraag om eens naar hun handen te kijken en deze eens goed te voelen. “Hoe voelen ze? Hoe zien ze eruit? Zijn ze warm, koud, stijf, tintelen ze?”. Waar ze zich eerst niet zo bewust waren van hun handen, ervaren ze er nu ineens allemaal sensaties in. (en de airco horen ze ineens niet meer 😉). Waar je aandacht aan geeft, vergroot je!
“ach ja, dit doe ik dus elke keer weer. Ik let op alles wat ik niet goed doe en wat er allemaal fout zou kunnen gaan en mis hierdoor heel veel leuke dingen omdat ik alleen maar daarmee bezig ben”.
“Dit is dus wat mijn ouders ook elke keer doen, ze kijken alleen naar mijn diagnose en wat ik hierdoor allemaal niet kan en niet naar wat ik wel goed doe” (zucht…wat ben ik blij dat we volgende week weer een ouderbijeenkomst gepland hebben staan).
We doen een interactieve oefening om ons bewust te worden van hoe we de hele dag door denken en dat we dingen denken die ons helpen en dingen die ons niet helpen.
We gaan over op hoe we de focus leggen op onze gedachten die regelmatig niet helpend zijn en ze delen allemaal een niet-helpende gedachten die ze heel vaak hebben en die hen echt in de weg zit:
“ Ik ben een sukkel want ik heb een diagnose”
“ Ik zit in de pauze vaak alleen omdat ze mij allemaal niet aardig vinden”
“ Ik krijg elke keer zoveel huiswerk, dat kan ik allemaal niet, dus ik doe maar gewoon helemaal niks”
En ik denk op dat moment alleen maar “wow, wat een kracht dat ze dit met elkaar kunnen en willen delen”.
Het was een pittige sessie, dus we eindigen met een ontspanningsoefening zodat iedereen rustig naar huis gaat.
Volgende week gaan we verder met het veranderen van de niet-helpende gedachten. En ik weet zeker dat ze dit gaat lukken, al is het alleen al omdat ze zoveel steun aan elkaar hebben en elkaar echt heel goede ideeën aan reiken!
Wat is het toch een mooi werk en wat sterkt het mij toch elke keer weer erin dat jongeren het meeste leren (net zoals kinderen EN volwassenen) door te ervaren!
Wil jij ook op deze manier aan de slag met kinderen/jongeren?
Neem dan eens een kijkje op:
https://www.kinderpraktijkmimosa.nl/train-de-trainer-vriendenprogramma-doelgroep/
